Wisława Szymborska - Cień

Mój cień jak błazen za królową. Kiedy królowa z krzesła wstanie, błazen nastroszy sie na ścianie i stuknie w sufit głupią głową. Co może na swój sposób boli w dwuwymiarowym świecie. Może błaznowi źle na moim dworze i wolałby się w innej roli. Królowa z okna się wychyli, a błazen z okna skoczy w dół. Tak każdą czynność podzielili, ale to nie jest pół na pół. Ten prostak wziął na siebie gesty, patos i cały jego bezwstyd, to wszystko, na co nie mam sił - koronę, berło, płaszcz królewski. Będę, ach, lekka w ruchu ramion, ach, lekka w odwróceniu głowy, królu, na stacji kolejowej. Królu, to błazen o tej porze, królu, położy sie na torze.

Šešėlis. Mano šešėlis kaip juokdarys paskui karalienę. Kai karalienė iš krėslo pakyla, juokdarys išsidriekia ant sienos ir savo kvaila galva skelia į lubas. Kas, galbūt, yra savotiškai skausminga dvimačiame pasaulyje. Gal juokdariui blogai mano dvare ir jis mieliau save matytų kitokiam vaidmeny. Karalienė išsilenkia pro langą, o juokdarys šoka žemyn. Taip pasidalinę kiekvieną veiksmą, bet tai nėra pusiau po lygiai. Tas prasčiokas prisiėmė gestus, patosą ir visą jo begėdiškumą, tą viską, kam man trūksta jėgų -karūną, skeptrą, karališkąjį apsiaustą. Būsiu, ak, lengva rankų judesy, ak, lengva, galvą atgręždama, karaliau, geležinkelio stoty. Karaliau, tai juokdarys tokiu metu, karaliau, atsiguls ant bėgių.