komentarai

Šis blog'as beprasmiškas ir laikinas: kol mėginsiu skaityti Šymborskos eilėraščius, po vieną per dieną, kasdien arba tik tada, kai prisiminsiu, kad šiandien dar neskaičiau Šymborskos.

/eilėraščius skaitymui imu iš čia /

/kodėl tuo užsiimu- jeigu kas paklaustų: jau sakiau.../


2009 m. birželio 25 d., ketvirtadienis

Wisława Szymborska - Chwila w Troi

http://republika.pl/blog_zj_576209/1047047/tr/wonna_candy___by_ssuunnddeeww.jpg


Małe dziewczynki
chude i bez wiary,
że piegi zniknął z policzków,

nie zwracające niczyjej uwagi,
chodzące po powiekach świata,

podobne do tatusia albo do mamusi,
szczerze tym przerażone,

znad talerza,
znad książki,
sprzed lustra
porywane bywają w Troi.

W wielkich szatniach okamgnienia
przeobrażają się w piękne Heleny.

Wstępują po królewskich schodach
w szumie podziwu i długiego trenu.

Czują się lekkie. Wiedzą, że
piękność to wypoczynek,
że mowa sensu ust nabiera,
a gesty rzeźbią się same
w odniechceniu natchnionym.

Twarzyczki ich
warte oprawy posłów
dumnie sterczą na szyjach
godnych oblężenia.

Bruneci z filmów,
bracia koleżanek,
nauczyciel rysunków,
ach, polegną wszyscy.

Małe dziewczynki
z wieży uśmiechów
patrzą na katastrofę.

Małe dziewczynki
ręce załamują
w upadającym obłędzie obłudy.

Małe dziewczynki
na tle spustoszenia
w diademie płonącego miasta
z kolczykami lamentu powszechnego
w uszach.

Blade i bez jednej łzy.
Syte widoku. Tryumfalne.
Zasmucone tym tyko,
że trzeba powrócić.

Małe dziewczynki
powracające.

Akimirka Trojoje

Mažos mergaičiukės
liesos ir be tikėjimo,
kad spuogai išnyks nuo skruostų,

neatkreipiančios niekieno dėmesio,
vaištančios pasaulio akių vokais,

panašios į tėvelį arba į mamytę,
nuoširdžiai dėl to pasibaisėjusios,

nuo lėkštės,
nuo knygos,
nuo prieš veidrodį
būna pagrobiamos į Troją.

Didžiosiose akimirksnio rūbinėse
(pasikeičia) virsta gražiosiomis Elenomis.

Įžengia karališkais laiptais
triukšme susižavėjimo ir ilgo šleifo.

Jaučiasi lengvos. Žino, kad
grožis tai poilsis,
kad kalbai lūpos prasmę įdeda
o judesiai skulptūriški savaime,
tiesiog iš netyčinio įkvėpimo.

Veideliai jų
verti būt pasiuntinių įrėminti
išdidžiai kyšo ant kaklų,
vertų apgulties.

Brunetai iš filmų,
draugių broliai,
piešimo mokytojas,
ak, visi jie kris.

Mažos mergaičiukės
iš šypsenų bokšto
žvelgia į katastrofą.

Mažos mergaičiukės
rankeles užlaužia
/...hm... čia nesu tikras, improvizuojam../
nuosmukio pamišime.

Mažos mergaičiukės
fone nuniokojimų,
diademoje degančio miesto
su auskariukais visuotinio verksmo
ausyse.

Pablyškusios ir be jokios ašarėlės.
Vaizdo pasotintos. Triumfuojančios.
Liūdinamos tik to,
kad reikia sugrįžt.

Mažos mergaičiukės,
grįžtančios.

1 komentaras:

  1. "Brunetai iš filmų,
    draugių broliai,
    piešimo mokytojas,
    ak, visi jie kris po kojom."
    Palaimintas laikas, kai vykdavo tie pagrobimai į Troją. Aš asmeniškai esu labai daug viešėjusi Bekingemo rūmuose... :)

    AtsakytiPanaikinti